Całkowita endoproteza stawu kolanowego jest rozważana w sytuacji zaawanasowanych zmian. Ostateczna decyzja zapada zazwyczaj po wyczerpaniu wszystkich innych, nieinwazyjnych sposobów leczenia. Taka operacja kolana polega na zastąpieniu powierzchni stawowej w obrębie kości piszczelowej oraz udowej przez elementy sztuczne, metalowe.
Wiele osób rozważających rozpoczęcie przygody z końmi zastanawia się, czy jazda konna jest niebezpieczna. Według Wikipedii jazda konna rzeczywiście zaliczana jest do sportów o podwyższonym ryzyku. Ale w tej samej grupie sportów znajduje się też narciarstwo, łyżwiarstwo, wszystkie sporty walki i wiele innych dyscyplin, które z zapałem uprawiamy my dorośli i nasze dzieci. W przypadku jazdy konnej mamy do czynienia z dużym zwierzęciem o płochliwej naturze, ale warto pamiętać, że koń z natury nie jest agresywny, a obcowanie z nim daje niebywałą dawkę pozytywnego ładunku. O tym, czego możesz doświadczyć ucząc się jazdy konnej napiszę w kolejnym odcinku, bo to temat rzeka, a dziś skupmy się na bezpieczeństwie. Warto więc poznać bliżej zasady bezpiecznych zachowań zarówno w stajni, podczas pielęgnacji konia jak i podczas konna jest jedną z najbardziej barwnych form uprawiania sportu i rekreacji, ale poza romantycznym aspektem tego zagadnienia, jest to jeden z najbardziej niebezpiecznych sportów. Dlatego, jeśli jeździectwo ma być przyjemne, musi być bezpieczne, to znaczy, że muszą być zachowane określone zasady bezpieczeństwa, które tak na prawdę nie dają 100% gwarancji nieprzyjemnego zdarzenia, ale pozwalają je zminimalizować. O bezpieczeństwo podczas jazdy konnej zapytałam eksperta. Jerzy Rubersz z wykształcenia historyk, o koniach wie prawie wszystko, choć jak sam skromnie mówi, wciąż się uczy i doszkala. W siodle od ponad 40 lat, ma bogate doświadczenia jako instruktor i trener, a także specjalista kaskader na planach filmowych takich produkcji jak Ogniem i mieczem, Racławice, Zamach Stanu, Kanclerz, Ferdydurke, Austeria, Kronika wypadków miłosnych, Srebrzysty lis Felicji co mi powiedział:Porządny trening powinien rozpocząć się w stajni, od wyczyszczenia, a następnie osiodłania konia w celu przygotowania go do jazdy. Ważne, by początkowo, jeśli nie czujemy się na siłach lub mamy wątpliwości, dobrze jest poprosić doświadczonego jeźdźca lub instruktora o pomoc. Wejście do boksu, wyprowadzenie z boksu i czyszczenie zawsze sprawia u początkujących jeźdźców dylemat niepewności, który konie wyczuwają. Są zwierzętami płochliwymi, mocno zhierarchizowanymi, niedecyzyjnymi, dlatego czują się pewnie w obecności osób spokojnych, ale zdecydowanych. Każde działanie jeźdźca powinno być zawsze przemyślane w taki sposób, aby nie narazić siebie i innych osób na niebezpieczeństwo. Zanim cokolwiek zrobisz dwa razy kontakt – wchodząc do konia musimy go o tym poinformować, poprzez wypowiedzenie jego imienia i użycie słowa PRZEJDŹ, NASTĄP. Chociaż konie nie rozumieją tego słowa, to jednak kojarzą intonację, której jest podporządkowane odpowiedni ruch, umożliwiający wejście jeźdźca do boksu konia. Wchodząc do boksu konia, wchodzimy wtedy, gdy koń ustawi się do nas frontem, nie zadem. Wchodzimy wtedy, gdy koń zainteresuje się nami, a nie z zaskoczenia, ponieważ w tym momencie koń może być np. podczas popołudniowej drzemki i wejście może spowodować nagłą, niespodziewaną reakcję. Pamiętajmy o tym, że nie można wyprzedzać ruchu i zachowania konia. Należy poczekać na akceptację konia. Boks, to jest jego mieszkanie, do którego możemy wchodzić po pielęgnacyjne – jeśli są warunki, to zabiegi pielęgnacyjne powinniśmy wykonywać poza boksem, w miejscu specjalnie do tego przygotowanym umożliwiające uwiązanie konia. W dużych stajniach jest to korytarz, przy stajniach angielskich jest to miejsce wyznaczone z uwiązem. Podczas czyszczenia, sytuacją niebezpieczną jest czyszczenie kopyt. Konie przyzwyczajone do takich zabiegów pielęgnacyjnych stoją, są cierpliwe i nie sprawiają problemów. Podnosimy najpierw nogę lewą przednią, lewą tylną, prawą tylną i prawą za zadem – większość koni jest przyzwyczajona do przechodzenia za zadem. Pamiętajmy o tym, że przechodzimy blisko zadu, plecami do zadu, spokojnym, zdecydowanym ruchem, nigdy z zaskoczenia, tak by koń wiedział, że się tam bezpieczeństwa podczas treningu na haliW okresie zimowym, kiedy większość placów do jazdy konnej jest pozamykane, uprawianie jeździectwa koncentruje się w halach. Są one różnej wielkości (20×40 do 20×80). Bez względu na wielkość hali, uczestnicy jazdy są zobowiązani zapoznać się z zasadami BHP uprawiania jeździectwa w szczególnych warunkach, a przede wszystkim należy pamiętać o tym, aby zachować zdrowy rozsądek i umiejętność przewidywania sytuacji niebezpiecznych, na które człowiek nie zawsze ma na ujeżdżalnię – przy wchodzeniu na ujeżdżalnię powinno się zasygnalizować swoją obecność zwrotem UWAGA i poczekać na odzew MOŻNA, ponieważ w takiej sytuacji unikamy gwałtownego, niespodziewanego wejścia, które może spowodować spłoszenie się koni i stworzenie sytuacji niebezpiecznych dla innych uczestników się na ujeżdżalni – w momencie, kiedy na ujeżdżalni znajduje się kilku trenerów, należy przyjąć ogólne zasady poruszania się na ujeżdżalni, czyli: mijanie się lewą ręką, szczególne baczenie na jeźdźców początkujących, uprzedzanie wykonywanych figur lub zaplanowanych skoków, poruszanie się przy większej ilości jeźdźców w jednym kierunku. Warto też pamiętać o zwykłej uprzejmości i nieutrudnianiu jazdy innym uczestnikom obecnym na krytej ujeżdżalni. Warto pamiętać, że jeździec jadący wyższym chodem zawsze ma pierwszeństwo. Dobre widziane jest poinformowanie innych uczestników o zamiarze galopowania, skakania lub wykonywanych figurach strójKażdy kto chce uprawiać jeździectwo powinien posiadać odpowiedni strój. Poszczególne elementy stroju jeździeckiego są nie tylko stylowym dodatkiem, ale przede wszystkim podnoszą bezpieczeństwo podczas uprawiania tego pięknego – jest najważniejszym akcesorium, bez którego nie powinniśmy rozpoczynać nauki jazdy konnej. Chroni głowę jeźdźca, zabezpiecza najdelikatniejsze części głowy przed skutkami uderzenia. Dobry kask powinien być wyposażony w odpowiedni system wentylacyjny, odprowadzający na zewnątrz nadmiar ciepła, a także mieć możliwość dopasowania poprzez odpowiednie wkłady. Dobry kask to nie fanaberia, ale absolutny – zabezpieczające kostkę i staw skokowy. Koniecznie z antypoślizgową podeszwą. Możesz zdecydować się na zestaw złożony ze sztybletów i nakładane czapsy lub wybrać ochronna – chroni kręgosłup. Jest niezbędna przy nauczaniu dzieci oraz młodzieży, oraz osób dorosłych i starszych, bez względu na wiek. Powinna być dobrze dopasowana, łatwa do zakładania i zdejmowania i wyposażona w system – na codzienne treningi doskonale sprawdzają się elastyczne dopasowane leginsy jeździeckie z szerokim paskiem podtrzymującym i ze wzmocnieniami w okolicach kolan poprawiającą – chronią dłonie przed otarciami i poprawiają przyczepność. Powinny być wykonane z wytrzymałego materiału, być dobrze dopasowane i łatwe w WYBÓR czapsy Busse czaprak Eskadronrękawiczki RSLkurtka Pikeurkask: Shadowmatt – Samshieldkamizelka ochronna Daineselegginsy Kingslandskarpety Pikeurowijki polarowe Eskadron Zdjęcia: niezastąpiony Kacper Budziłowski, czyli Aparaty Dwa Wpis powstał we współpracy ze sklepem jeździeckim Equishop
Wcześniej czy później, każda osoba będzie się zastanawiać, co to jest menisk stawu kolanowego. W rzeczywistości obrażenia stawów nie są tak rzadkie i występują nie tylko u osób starszych, ale także u młodych ludzi, dlatego bardzo ważne jest, aby dowiedzieć się, jak im zapobiegać i, jeśli to konieczne, leczyć je. W tym artykule przyjrzymy się, co jest meniskiem stawu kolanowego, a także jakie są rodzaje uszkodzeń i metody ich diagnozy. Czym jest łąkotka? Tak więc menisk jest warstwą chrząstki, która znajduje się wewnątrz stawu kolanowego i ma kształt półksiężyca. W ludzkim ciele ta część tkanki chrząstki jest bardzo ważna, ponieważ pełni funkcję amortyzacji podczas chodzenia. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, co to jest menisk stawu kolanowego, aby uchronić się przed urazami kolana. Najczęściej choroby łąkotki wynikają z urazów, nadmiernej aktywności ruchowej, zwyrodnienia, a także zerwania. Według statystyk, choroby łąkotek często cierpią na przedstawicieli silniejszego seksu w wieku od osiemnastu do czterdziestu lat. W rzeczywistości, w stawach kolanowych zawiera dwa łąkotki: wewnętrzne i zewnętrzne. Ich głównym celem jest amortyzacja podczas chodzenia i innych ruchów. Takie warstwy składające się z tkanki chrzęstnej zapobiegają tarciu w samych stawach, zmniejszając przy tym obciążenie podczas biegu, chodzenia, skakania i innych ćwiczeń sportowych. Wewnętrzny łąkotek nie jest bardzo ruchliwy i dlatego jest znacznie częściej uszkadzany niż zewnętrzny. Uszkodzenie łąkotki staw kolanowy (leczenie opisana poniżej) jest najczęstszym urazem kolana. Bardzo często sportowcy borykają się z takim problemem. Główne przyczyny uszkodzeń Czym jest menisk staw kolanowy już przejrzeliśmy. Teraz należy ustalić, z jakich powodów mogą wystąpić patologie. Bardzo często menisk ulega uszkodzeniu w wyniku silnego uderzenia w obszar samego kolana lub po otrzymaniu urazu, podczas którego kolano ostro obróciło się na zewnątrz, lub odwrotnie, do wewnątrz. Może to również wystąpić w wyniku nadmiernego wydłużenia stawu kolanowego z pozycji zgiętej. Bardzo często pierwsza uraz łąkotki prowadzi do stanu przewlekłego, dlatego po incydencie trzeba leczyć stawy z najwyższą ostrożnością. Osoby z przewlekłymi chorobami stawu kolanowego znajdują się w specjalnej strefie ryzyka. Na przykład zawodnicy, którzy otrzymają trwałe obrażenia w obszarze kolana, będą mieli duże skłonności do kontuzji łąkotki. Po każdym uszkodzeniu chrząstka stanie się cieńsza i cieńsza. Zacznie się złuszczać, pojawi się na nim erozja i pęknięcia, które będą się powiększać z każdym dniem. Sam menisk zaczyna się zapadać, więc amortyzacja podczas chodzenia i ruchów stanie się niemożliwa. Bardzo często menisk jest uszkodzony u osób z nadwagą, a także u osób ciężko pracujących fizycznie lub pracujących w pozycji stojącej. Osoby zaangażowane w piłkę nożną, jogging, łyżwiarstwo figurowe, hokej i inne sporty mobilne mają ogromne ryzyko zranienia menisku. Uszkodzenie łąkotki może być spowodowane chorobą już cierpiącą na choroby, takie jak dna moczanowa i zapalenie stawów. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia na czas, może to prowadzić do tego, że staw kolanowy po prostu traci swoją funkcję. Jak rozumieć, że menisk łokciowy jest uszkodzony? Najczęściej uszkadza się tylko jedno kolano. Uszkodzenie obu stawów obserwuje się bardzo rzadko. Menisk stawu kolanowego (objawy i leczenie są opisane w tym artykule) w chwili urazu jest albo rozdarty albo ściśnięty między chrząstką samego kolana. W momencie wystąpienia urazu osoba zauważy silne kliknięcie w kolanie, a następnie silny ból. Ból jest tak ostry i silny, że osoba poszkodowana zwykle nie może się poruszyć i po prostu zatrzymuje. Tak silny ból trwa kilka minut, po którym ciało ludzkie przyzwyczaja się do tak silnych bolesnych doznań. Osoba może już trochę się poruszyć, ale wciąż odczuwa dyskomfort i palący ból. Menisk stawu kolanowego jest zawsze bardzo bolesny. Objawy drugiego dnia po urazie tylko się pogarszają. Niemożliwe jest wykonywanie ruchów stopą, a bóle czują się nawet przy najmniejszej próbie poruszenia. Jednakże, jeśli jesteś w spoczynku, ból nie będzie tak silny. Według lekarzy, im młodszy pacjent, tym trudniej mu będzie znieść uraz. Starsi ludzie nie mają tak elastycznych stawów, więc ich uszkodzeniom zwykle nie towarzyszy tak wiele bólu. Zwykle, w drugim lub trzecim dniu po urazie, kolano jest silnie spuchnięte. W rzeczywistości ta reakcja organizmu jest ochronna. Płyn stawowy zaczyna być wytwarzany w nadmiernie dużych ilościach, wzrasta ciśnienie śródstawowe, więc powierzchnie stawowe będą próbowały uwolnić duszoną łąkotkę. Niestety, najczęściej organizm ludzki sam sobie z tym problemem nie poradzi. Ale nadal w niektórych przypadkach z niewielkimi uszkodzeniami jest to możliwe. Zwykle choroba jest ostra przez około dwa do trzech tygodni. Po tym pacjent zwykle zauważa poprawę. Ból zmniejsza się, a obrzęk maleje. Łzawienie łąkotki staw kolanowy, którego leczenie należy rozpocząć natychmiast, jest bardzo groźną chorobą, aw niektórych przypadkach prowadzi do całkowitej utraty ruchomości stawów. Dlatego bardzo ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w celu zdiagnozowania i przepisania prawidłowego przebiegu leczenia. Jakie są rodzaje menisku obrażeń? Menisk stawu kolanowego (objawy i leczenie opisane szczegółowo w tym artykule) nie jest tak trudne do zranienia. Mogą to robić nie tylko sportowcy, ale także zwykli ludzie w środowisku domowym. Najczęstsze rodzaje uszkodzeń okolicy chrząstki kolana to: całkowite oddzielenie menisku od punktu przywiązania; pęknięcia więzadeł intermeniskovogo, co prowadzi do nadmiernej ruchliwości stawu; uraz kolana, który jest przewlekły; obecność cyst; połączenie kilku rodzajów uszkodzeń. Każda wyżej wymieniona szkoda jest bardzo niebezpieczna, dlatego wymaga natychmiastowego leczenia. Lepiej skonsultować się z lekarzem tego samego dnia. Jakie jest niebezpieczeństwo? Pęknięcie menisku stawu kolanowego, którego leczenie musi być przepisane w odpowiednim czasie, jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia człowieka. Pęknięcie może spowodować wystąpienie blokady w stawie, dlatego niemożliwe będzie wykonanie jakichkolwiek ruchów stopą. Ponadto uszkodzone jest samo złącze, które bez niezawodnej amortyzacji po prostu odkształca się z upływem czasu. Uszkodzenie tak ważnej warstwy chrząstki jak łąkotki może prowadzić do problemów w przyszłości. Ludzie, którzy często uszkadzają kolana, mają skłonność do rozwoju artrozy. Metody diagnostyczne Menisk stawu kolanowego (objawy opisane w tym artykule) jest bardzo ważny, aby rozpocząć leczenie prawidłowo i na czas. Aby to zrobić, musisz zdać diagnozę w odpowiednim czasie. Dokładną diagnozę można postawić tylko wtedy, gdy zrozumiesz powody urazu. Specjalista zaoferuje pacjentowi kompleksową diagnozę, która pomoże dokładnie ustalić diagnozę. Przede wszystkim zrobi się artrografię prostą i kontrastową, a także skanowanie ultrasonograficzne. W razie potrzeby lekarz wykona również artroskopię, rezonans magnetyczny i termopolarografię. Artroskopia jest bardzo skuteczną metodą badania uszkodzonych stawów. Bardzo skuteczną procedurą jest arthrografia. Podczas jego stosowania tlen jest wprowadzany do samego stawu, co pozwala uzyskać dobre obrazy w kilku rzutach. Dzięki tym zdjęciom doświadczony specjalista będzie w stanie określić obecność urazu i wybrać odpowiednie metody leczenia. Menisk meningowy: leczenie metodami zachowawczymi Leczenie uszkodzeń łąkotki można przeprowadzić kilkoma metodami, w zależności od rodzaju i stopnia obrażeń. Często stosuje się leczenie zachowawcze lub chirurgiczne. Pierwsza metoda leczenia stosowana jest w celu zmniejszenia obciążenia stawu, złagodzenia bólu, a także wyeliminowania stanu zapalnego w organizmie. Podczas tego zabiegu lekarze zdecydowanie zalecają wykonywanie specjalnych ćwiczeń i wzmacnianie mięśni nóg. Jeśli ta metoda leczenia nie przyniosła pożądanych rezultatów, należy skorzystać z interwencji chirurgicznej. Operacja łąkotek kolana Tylko lekarz może stwierdzić na pewno, czy możliwe jest postępowanie z zachowawczymi metodami leczenia, jeżeli menisk jest uszkodzony lub czy warto operować. Najczęściej pacjenci mają nadzieję, że po leczeniu maściami i tabletkami operacja może wcale nie być konieczna. Jednak w prawdziwym życiu jest dalekie od prawdy. Według ekspertów, operacja stawu kolanowego w przypadku uszkodzenia łąkotki będzie tak skuteczna, jak to tylko możliwe, jeśli zostanie wykonana natychmiast po otrzymaniu obrażeń. Tak więc staw będzie odzyskiwał znacznie szybciej i będzie znacznie mniejsza szansa na rozwój komplikacji. Zwykle operacja jest wskazana pacjentom w przypadkach, gdy łzy łąkotki stają się duże lub tkanka chrząstki jest zmiażdżona lub zerwana. Dziś zabieg można wykonać na dwa sposoby: otwarty i zamknięty. Podczas pierwszego z nich specjaliści otworzą wspólne jamę. Ale druga metoda jest bezpieczniejsza i bardziej łagodna. We współczesnej medycynie nazywa się to artroskopią. Ta technika ma następujące zalety: specjalista będzie w stanie zdiagnozować rodzaj uszkodzenia tak dokładnie, jak to możliwe; jednak ta metoda powoduje niewielkie uszkodzenia otaczających tkanek; podczas operacji nie ma potrzeby wykonywania dużych cięć torebki stawowej; po operacji noga nie może być zamocowana w jednej pozycji, co jest bardzo wygodne dla pacjenta. Ponadto długość pobytu w szpitalu jest znacznie ograniczona. Jak przywrócić menisk? Możliwe jest przywrócenie menisku w obecności świeżych urazów stawu kolanowego. W tym przypadku specjalne szwy zostaną zastosowane do uszkodzonego obszaru za pomocą metody artroskopowej. Zwykle ta procedura jest wykonywana dla osób w wieku poniżej czterdziestu lat w obecności takich wskazań jak lekkie rozdzielenie łąkotki lub jej pionowej szczeliny. Ta procedura może być wykonana tylko wtedy, gdy nie ma procesów zwyrodnieniowych w tkance chrzęstnej. Bardzo często operację na menisku stawu kolanowego wykonuje się za pomocą różnych urządzeń, które rozpuszczają się z czasem. Pozwalają one naprawić menisk w pożądanej pozycji. Usuwanie i przeszczepianie Operacja na stawie kolanowym w przypadku uszkodzenia łąkotki może również oznaczać całkowite lub częściowe zastąpienie tkanki chrzęstnej. Taką operację przeprowadza się w przypadku zgniecenia tkanki chrząstki lub powikłań po leczeniu chirurgicznym lub zachowawczym. Współczesna medycyna zajmuje się częściowym usunięciem menisku, z równoczesnym wyrównaniem uszkodzonej tkanki. Jednak całkowite usunięcie jest przeprowadzane bardzo rzadko i odbywa się tylko w skrajnych przypadkach, ponieważ istnieje wysokie ryzyko powikłań pooperacyjnych. Uszkodzenie menisku kolana jest bardzo ważne, aby właściwie go traktować. Jeśli obrażenia były wystarczająco poważne, specjaliści stosują metodę przeszczepu. W tym celu stosuje się zarówno tkanki syntetyczne, jak i dawcy. Przeszczep zostanie wstawiony do małego nacięcia. Bardzo ważne jest dokładne określenie jego wielkości, aby po operacji nie wystąpiły żadne komplikacje. Okres rehabilitacji po operacji Uszkodzenie łąkotki stawu kolanowego jest zawsze trudną patologią, która nie jest tak łatwa w obsłudze. Jeśli pacjent był leczony metodą chirurgiczną, bardzo ważne jest prawidłowe zaliczenie okresu rehabilitacji. Zwykle dzieli się na kilka etapów, z których każdy musi być koniecznie zaliczony. Bezpośrednio po operacji przeprowadza się leczenie ambulatoryjne polegające na stosowaniu preparatów przeciwbakteryjnych i przeciwzakrzepowych. Eksperci zalecają również specjalny masaż drenażu limfatycznego. Jeśli to konieczne, można stosować leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Bardzo ważnym etapem rehabilitacji jest wykonywanie specjalnych ćwiczeń gimnastycznych. W tym przypadku na początkowym etapie wszystkie powinny być wykonywane pod ścisłym nadzorem specjalisty. Kolejnym etapem rehabilitacji jest późne wyzdrowienie. Jeśli poprzedni etap odzyskiwania trwał około dwóch miesięcy, ten etap może potrwać znacznie dłużej. Zadania późnego wyzdrowienia powinny obejmować ustanowienie stawu, przywrócenie jego pozycji i dostosowanie tonu mięśniowego kończyn dolnych. Również dobre wyniki można osiągnąć za pomocą metod fizjoterapii. Pozwalają przyspieszyć procesy regeneracji tkanki chrzęstnej, normalizują krążenie krwi i regenerują tkanki miękkie otaczające uszkodzone połączenie. Najskuteczniejsze zabiegi fizjoterapeutyczne to masaż, elektroforeza, a także terapia laserowa i magnesy. Oczywiście wszystkie zabiegi powinny być wykonywane przez doświadczonego pracownika kliniki, ale masaż można również wykonać w domu. Najważniejsze, aby zrobić to poprawnie, nie naciskając mocno na uszkodzone połączenie. Menisk stawu kolanowego, którego leczenie opisano w artykule, jest bardzo ważną tkanką chrzęstną w ciele ludzkim, która pełni funkcję amortyzacji. Dlatego w przypadku jakiegokolwiek uszkodzenia menisku jest bardzo ważne, aby porozmawiać z lekarzem. Przyśrodkowa łąkotek stawu kolanowego wymaga natychmiastowego leczenia, a interwencja chirurgiczna nie jest wykluczona, dlatego lepiej nie zwlekać i udać się do kliniki na czas. Jeśli lekarz zgłasza potrzebę operacji, nie powinieneś odmawiać, ponieważ bardzo często leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych rezultatów. to kod ICD dla uszkodzenia łąkotki stawu kolanowego. Zgodnie z tym kodem można dowiedzieć się wszystkiego o leczeniu patologii łąkotek, biorąc pod uwagę światowe cechy leczenia. Wnioski Chcę powiedzieć, że środek jest dobry we wszystkim. Najczęściej obrażenia kolan są odbierane przez sportowców, więc staraj się traktować swoje zdrowie w bardziej odpowiedzialny sposób. Kod ICD-10 "Uszkodzenie łąkotki stawu kolanowego" pozwala pacjentom zapoznać się z osobliwościami choroby. Eksperci zdecydowanie zalecają stosowanie witamin i pierwiastków śladowych, umożliwiających utrzymanie stawów w dobrej kondycji. Bądź zdrowy i zadbaj o siebie!Najnowocześniejsze zabiegi usuwania hemoroidów są mniej inwazyjne niż klasyczna operacja, wykonuje się je ambulatoryjnie albo w warunkach chirurgii jednego dnia. Z reguły nie wymagają znieczulenia, gdyż hemoroidy znajdują się w części odbytu niewrażliwej na ból. Niestety, za zabiegi trzeba płacić, NFZ refunduje tylko klasyczną
Przejmującą opowieść o operacji korekcyjnej stóp, z niezbędnymi wówczas gipsami, podaje Erich Maria Remarque w powieści „Na zachodzie bez zmian”. Od tamtych czasów minął wiek, pojawiły się nowe leki, antybiotyki, a metody operacyjne, znieczulenie czy usprawnianie modyfikowano i modernizowano wielokrotnie. Niemniej pewne poglądy czy mity nadal istnieją w świadomości. Świadczy o tym wiele rozmów z pacjentami zgłaszającymi się z problemem paluchów koślawych. Obawy dotyczą szczególnie bólu pooperacyjnego i ryzyka operacji czy nawrotu; pojawiają się także wątpliwości odnośnie konieczności operacji. Odpowiedzi na najczęstsze pytania opracował dr n med. Cezary Michalak. Co to są haluksy? – Największy, pierwszy palec stopy czyli PALUCH, nazywa się po łacinie HALLUX, dlatego potoczna nazwa jest myląca – jego istnienie to oczywiście norma. Dopiero odchylenie ku bokowi większe niż 15 stopni stanowi chorobę, którą określa się jako PALUCH KOŚLAWY, czyli HALLUX VALGUS. Zdeformowany staw śródstopno-palcowy palucha jest drażniony przez obuwie, pojawia się i powiększa wyrośl kostna na głowie I kości śródstopia, dołączają się stany zapalne, ból, ograniczenie ruchomości w stawie, który z czasem często ulega zniszczeniu. Z reguły pojawiają się wtórne deformacje innych palców, bolesnemu spłaszczeniu ulega przodostopie. Zmianie ulega schemat chodu, pojawiają się dolegliwości w innych okolicach układu ruchu. Czy haluksy są dziedziczne? – Tło wady jest polietiologiczne, co oznacza, że nie ma jednej przyczyny haluksów; najczęstsze przyczyny to predyspozycje genetyczne – obserwuje się ich występowanie rodzinne, poza tym sprzyja im płeć żeńska, przeciążanie przodostopi, stopy płaskie, przykurcz ścięgna Achillesa, wrodzona wiotkość więzadłowa – czyli tzw. słabe stawy, otyłość, choroby reumatyczne. Czy haluksy występują u mężczyzn? – Tak, ale około 80-90% pacjentów operowanych z powodu paluchów koślawych to kobiety. Ocenia się, że deformacja występuje u około 30% kobiet i 13% mężczyzn w wieku podeszłym. Czy haluksy powodowane są przez złe obuwie? – Ocenia się, że buty z uniesioną piętą i z wąskimi nosami muszą mieć wpływ na ich powstawanie. Czy haluksy zawsze bolą? – Ból jest odczuciem subiektywnym i zdarza się, że pacjenci ze sporą nawet deformacją nie podają dolegliwości, mimo że kształt stopy w oczywisty sposób uniemożliwia noszenie zwykłego obuwia. Wypiera się ból np. z lęku przed operacją. Unika się dolegliwości poprzez zmniejszenie aktywności sportowej czy w ogóle ruchowej, ograniczenie chodzenia, zmianę stylu życia, zaakceptowanie pewnych ograniczeń, rezygnację z ulubionego obuwia – stwierdzono np., że kobiety w starszym wieku nabywają buty z szerszymi nosami i na niższym obcasie, niż panie w wieku 20 – 39 lat. Gdy haluksy nie bolą, trzeba się nimi przejmować? – Tak. Nawet, gdy deformacja jest niebolesna, powinno się ją obserwować i okresowo kontrolować, gdyż zwykle pogarsza się z czasem. Dołączają się tu objawy odległe, np. w niektórych dolegliwościach kolana, to zmiana schematu chodu, spowodowana paluchem koślawym, jest ich realną przyczyną, co pokazuje dopiero wnikliwe badanie ortopedyczne. Co się stanie, gdy haluksów nie zoperujemy? – Może dojść do nieodwracalnego zniszczenia stawu śródstopno-palcowego pierwszego, wtedy operacje prostujące paluch nie mają już sensu; na tym etapie zwykle konieczne jest usztywnienie operacyjne stawu bądź zastąpienie go endoprotezą. Oczywiście, im większa jest deformacja, im rozleglejsza jest operacja, tym ból pooperacyjny i obrzęki są większe, a rekonwalescencja dłuższa. Należy przestrzec przed odwlekaniem decyzji o zabiegu – zbyt często podczas operacji stwierdza się zaawansowane zmiany stawu, co może powodować jego dolegliwości w przyszłości. Czy można pozbyć się haluksów wykonując ćwiczenia? – Nie. Rehabilitacja ma znaczenie w okresie pooperacyjnym, a także przedoperacyjnym, gdy chcemy przygotować przykurczone tkanki do ich łatwiejszego skorygowania, ale przy ewidentnej deformacji kostnej, jedynie zabieg operacyjny jest skuteczną metodą leczenia. Czy warto stosować szyny na noc, czyli tak zwane ortezy? – Ortezy stosuje się w doleczaniu pooperacyjnym. Jednak stosowanie specjalnych separatorów czy szyn, niezależnie na noc czy na dzień, nie może spowodować wyleczenia deformacji, czyli zmiany ustawienia kości palucha na stałe, chociaż może doraźnie złagodzić ból czy spowolnić powstawanie zniekształcenia. Podobnie nieskuteczne są wszelkie metody zachowawcze, takie jak farmakoterapia (leki – maści, tabletki, smarowanie jodyną), ćwiczenia, wkładki, zabiegi fizykalne. UWAGA – w Internecie znajdziemy oszukańcze oferty dość drogich szyn – a poniżej liczne, niestety nieprawdziwe, opinie „zadowolonych pacjentów”. Czy metody tzw medycyny naturalnej są skuteczne na haluksy? – Metody tzw. medycyny alternatywnej ( okadzanie specjalnym cygarem (!), okłady z sera zmieszanego z solą itp.), są bezwartościowe dla osiągnięcia trwałej korekcji deformacji koślawej palucha. Z uwagi na odwlekanie wdrożenia prawidłowego postępowania są szkodliwe. Czy można polecać leczenie operacyjne paluchów koślawych? – Tak, gdyż jest to jedyna metoda, za pomocą której można pozbyć się na stałe zniekształcenia. Czy operacja jest bolesna? – Jak po każdym zabiegu operacyjnym, występuje ból, który zwykle mija po 1-2 dniach od operacji, leki i postępowanie przeciwbólowe są efektywne. Czy istnieje pora roku, kiedy najlepiej operować haluksy? – Każda pora roku ma zalety i wady. Jak się wydaje, chłodne okresy są korzystniejsze – stopy mniej brzękną – dlatego wiosna i jesień wydają się najlepsze. Lato ma tę zaletę, że lekko się ubieramy, ale w upale obrzęki są częstsze, w zimie znowu chłód jest korzystny, ale wyjście z domu w bucie pooperacyjnym jest kłopotliwe. Jaka metoda operacyjna jest najlepsza? – Nie ma jednej metody, którą można by zaopatrzyć każde zniekształcenie palucha; zależy to od stopnia deformacji. Co to są metody bezgipsowe? – Po przecięciu kości i jej prawidłowym nastawieniu, musi być ona zespolona, np. śrubami, wówczas unieruchomienie gipsowe nie jest konieczne. Nowoczesne metody pozwalają na szybkie uruchomienie; stare metody, gdy kości podtrzymywał gips bądź drut, nie dawały takiej możliwości. Niekiedy, mimo że nie jest to konieczne, zakładamy po operacji szynę, dla jej efektu przeciwbólowego i ochronnego. Czy dobry wynik operacji na haluksy jest trwały? – Tak. Nawroty zniekształcenia mogą jednak wystąpić, najczęściej, gdy haluksy spowodowane są chorobą przewlekłą. Jak długo po operacji nie wolno chodzić? – Następnego dnia po operacji można chodzić w odciążającym bucie, jednak może to być najwyżej krótki dystans, nie wolno stawać na przedniej części stopy, samochód wolno prowadzić po ok. 6 tygodniach. Ile zwolnienia potrzebuję po operacji haluksów? – Zwykle proponuje się chorym około 3-4 tygodni zwolnienia. O ile praca wymaga stania czy chodzenia – lepiej zakładać 3 miesiące. O ile praca może być wykonywana z domu, to powrócić do niej daje się niekiedy po tygodniu, bo tu ograniczeniem jest ból, ale to kwestia bardzo indywidualna. Należy uwzględnić sposób dojazdu do pracy: długie dojście do przystanku czy potem do miejsca pracy, zatłoczona komunikacja miejska – to nie jest propozycja dla pacjenta we wczesnym okresie pooperacyjnym. Czy po operacji będę mogła nosić szpilki? Buty na obcasie wymuszają spore zgięcie grzbietowe w stawach śródstopno-palcowych i przeciążają przodostopie, więc nie są zalecane; ich noszenie powinno być jednak możliwe (okazjonalnie i na niezbyt wysokim obcasie) Czy operacja na haluksy jest bezpieczna? Zabieg uważa się za bezpieczny, chociaż zawsze istnieje ryzyko powikłań, tak jak przy każdej operacji; ból, obrzęki, ograniczenie ruchomości w operowanym stawie mają charakter przemijający a ich nasilenie zależy od zaawansowania zmian. Operacja jest bardziej ryzykowna u chorych z cukrzycą, gdyż zwiększone jest ryzyko infekcji. Po operacji konieczne jest usprawnianie, dlatego niezbędna jest współpraca z chorym i możliwość wykonywania zaleconych zabiegów.
płaskostopie poprzeczne operacja złamanie zabieg guzek torbiel napletek penis stulejka kręgosłup. Miałam zwichniętą rzepkę już 3 razy. Ostatnio rzepka mi wypadła w czwartek i obecnie chodze w gipsie. Noga mnie cały cza boli. Rzepka sobie *lata* po kolanie. Lekarz propnuje mi operacje (nie jest to artroskopia). Mowi że artroskopiaOdpowiedzi ja mkiałam artroskopie z rekonstrukcją pacjent inaczej przechodzi to. Ja dostałam znieczujenie w kręgosłup - na sali operacyjnej byłam całkowcie przytomna. Lekarz wkłada wkolano atroskop nacinając małe krzyżyki w kolanie. Mogłam wszystko oglądać sobie na monitorze jak Oni mi tak robili w kolanie. Rehabilitacja trwała baaaardzo długo ale to ze względu na rekonstrukcję ACL. Ogólnie zabieg wspominam bardzo miło :)A artroskopia no wiadomo to jest jakaś opertacja interwencja w czyjes ciało każde znieczulenie może nieś jakieś skutki uboczne, ale zapewniam Cie ze anaztazjolog będzie róbić wszystko aby tak nie było. NIe ma sie czego bać! Wracaj do zdrowia:) blocked odpowiedział(a) o 21:52 artroskopia jest bardzo bezpieczna jednak niekiedy w trakcie zabiegu okazuje się że trzeba ciąć ale to zależy już gdzie robią :) jak w gczd to nie ma się co baćrobią świetnie tylko z narkozami jest różnie raz po 5 godzinnej operacji przeszlo mi po 4 godzinach a raz po 20 minutowej trzymało mnie 3 dni a przez pierwszy dzień miałem piękne halucynacje :) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Koronarografia jest radiologicznym zabiegiem diagnostycznym. Podczas badania ocenie poddaje się budowę oraz drożność tętnic, które są odpowiedzialne za doprowadzenie krwi do mięśnia sercowego. Badania ma na celu m.in. wyjaśnienie przyczyn dolegliwości bólowych w klatce piersiowej.
Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego kolana (ACL) występuje bardzo często. Oznaką dysfunkcji jest niestabilność („uciekanie”) kolana. Brak więzadła może, ale nie zawsze musi dawać objawy dysfunkcji stawu kolanowego, zwłaszcza kiedy osoba prowadzi umiarkowany tryb życia. ACL jest więzadłem, które przy całkowitym zerwaniu, nie jest w stanie się zregenerować. Całkowite zerwanie więzadła zazwyczaj prowadzi do zabiegu operacyjnego, które polega na jego rekonstrukcji. Zabieg operacyjny bezwzględnie przeprowadzany jest u sportowców oraz osób aktywnych fizycznie, u których wymagana jest pełna stabilność kolana. Decyzję o zabiegu (rekonstrukcji więzadła ACL) podejmuje się w oparciu o kilka czynników:– wiek pacjenta – stopień uszkodzenia więzadła – poziom aktywności fizycznej pacjenta – stan funkcjonalny kolana – niestabilność kolana (niepewność, luz w kolanie, uczucie uciekania) Zabieg Rekonstrukcja ACL jest zabiegiem planowym i jest to okres od 6 tygodni do 4 miesięcy od urazu. Po urazie skrętnym istotne jest, aby wygoić uszkodzenia okołostawowe (więzadła poboczne, torebkę stawową). Najczęściej w pierwszym okresie po skręceniu kolana zalecany jest stabilizator stawu kolanowego. Stabilizator zazwyczaj zalecany jest na okres 6 tygodni, choć już od 2 tygodnia rozpoczyna się rehabilitację. Rehabilitacja ma na celu zapobieganie przykurczom stawu i zanikom mięśniowym. Przykurcz zgięciowy – czyli brak wyprostu kolana – może być przeciwwskazaniem do rekonstrukcji ACL. Często gdy po urazie kolana mamy krwiak wewnątrzstawowy czy uszkodzenia łąkotek to zabieg rekonstrukcji jest poprzedzony artroskopią kolana, której celem jest usunięcie krwiaka lub naprawienie uszkodzeń łękotek. Rehabilitacja zabiegu rekonstrukcji ACL – (3 etapy) Etap pierwszy to praca z obrzękiem, bólem, z krwiakiem. Działania ograniczają się do schładzania kolana i ćwiczeń izometrycznych. Pacjent chodzi o kulach w stabilizatorze stawu kolanowego zablokowanym bez ruchu w wyproście. Okres ten trwa około dwóch tygodni. 0-3 tyg rehabilitacja obejmuje pracę nad zakresem ruchomości w stawie, ograniczeniem obrzęku i podtrzymaniem siły mięśniowej, mobilizacją rzepki, pielęgnacją i mobilizacją blizn pooperacyjnych, W 3-4 tygodniu nie powinno się przekraczać kąta zgięcia 90°, gdyż może to spowodować rozciągnięcie przeszczepu więzadła. Obrzęk w stawie może być problemem w osiągnięciu pełnego wyprostu. Etap drugi polega na specjalistycznej rehabilitacji w celu poprawy zakresu ruchu i przeciwdziałaniu zanikom mięśniowym. 5-9 tyg. rehabilitacja czynnościowa, ćwiczenia wzmacniające mięśnie kończyn dolnych. Ćwiczenia z wykorzystaniem lub bez oporu zewnętrznego. Ćwiczenia stabilizacyjne, równoważne. Istotny jest dobór ćwiczeń, intensywność, poziom trudności do umiejętności i etapu rehabilitacji. Etap trzeci to pogłębianie czucia głębokiego i poprawa stabilizacji czynnej mięśniowej. Tylko prawidłowo przeprowadzona rehabilitacja w trzecim etapie jest w stanie uchronić pacjenta przed powtórnym urazem. 3-4 miesiąc to czas, który potrzebny jest do powrotu pacjenta do aktywności fizycznej, aktywności sportowej takiej jak bieganie, regularna jazda na rowerze, pływanie, ćwiczenia na siłowni. Każda aktywność wprowadzana jest etapami, stopniowo po odpowiednim treningu ze względu na to by więzadła nie przeciążyć. 5-8 miesiąc to czas kiedy powinniśmy uzyskać pełna sprawność i nie czuć różnicy nawet w najcięższych ćwiczeniach. Jest to jeszcze zbyt wczesny okres aby w pełni i bezpiecznie wrócić do uprawiania sportu na maksymalnych obciążeniach. Całkowita przebudowa przeszczepu trwa około 12-tu miesięcy. Dopiero po tym czasie więzadło będzie przygotowane do przenoszenia najcięższych obciążeń. Czas rehabilitacji jest długi a rehabilitacja jest zróżnicowana w zależności od typu operacji, czasu gojenia i indywidualnych możliwości pacjenta. W poszczególnych etapach rehabilitacji pacjent jest narażony na różne powikłania. Przechodząc rehabilitację pod kontrolą fizjoterapeuty można zapobiec powikłaniom tj.: rozciągnięcie przeszczepu, ponowne zerwanie ACL, lateralizacja rzepki, przykurcze mięśniowe, powstanie zrostów śródstawowych, zaburzenia balansu siły w określonych grupach mięśniowych. Wszystkie etapy rehabilitacji powinny być wykonywane pod nadzorem specjalisty fizjoterapeuty. Na naszej stronie celowo nie pokazujemy ćwiczeń ze względu na to, że rehabilitacja jest precyzyjna i musi być dostosowana indywidualnie do pacjenta. Często w internecie można znaleźć ogólne ćwiczenia, wskazówki rehabilitacyjne, itp. Należy pamiętać, że postępowanie na własna rękę bez specjalistycznej rehabilitacji jest niebezpieczne i często kończy się trwałym ubytkiem zdrowotnym.
OoS0D.czy operacja kolana jest niebezpieczna
